[Stella]

[left:b9b126443d]http://img148.imageshack.us/img148/7789/msaturn7wn2.jpg[/left:b9b126443d]Οι επιστήμονες έκαναν ένα σημαντικό βήμα για την κατανόηση του μυστηριώδους συστήματος των δακτυλίων του Κρόνου.

Συγκεκριμένα, η συμπεριφορά του δακτυλίου G είχε φέρει σε αμηχανία τους ειδικούς, οι οποίοι δεν μπορούσαν να εξηγήσουν πώς συγκρατούνται μεταξύ τους τα σωματίδια σκόνης που τον απαρτίζουν. Ωστόσο το διαστημικό σκάφος Cassini έριξε φως στο μυστήριο του αμυδρού στενού δαχτυλιδιού, φανερώνοντας ότι αλληλεπιδρά με ένα μακρινό φεγγάρι του Κρόνου.
Ο δακτύλιος G είναι ένας από τους εξωτερικούς δακτυλίους του Κρόνου, απέχοντας πάνω από 168.000 χλμ από το κέντρο του πλανήτη και περισσότερο από 15.000 χλμ από τον πλησιέστερο δορυφόρο. «Είναι ένας δακτύλιος σκόνης» εξηγεί o Matthew Hedman, ερευνητής που συνεργάζεται με το Πανεπιστήμιο Κορνέλ και επικεφαλής συντάκτης της έρευνας. «Όπως και οι δακτύλιοι E και F, κατά κύριο λόγο αποτελείται από μικροσκοπικούς κόκκους πάγου με μήκος μόλις μερικών εκατομμυριοστόμετρων».
Ωστόσο, καθώς αυτοί οι λιλιπούτειοι κόκκοι περιστρέφονται γύρω από τον πλανήτη, μπορούν εύκολα να διασκορπιστούν ή να διαβρωθούν. Για να παραμείνουν οι δακτύλιοι στη θέση τους, πρέπει να βρίσκονται είτε κοντά σε κάποιο σώμα που θα τους προμηθεύει συνεχώς με σκόνη και πάγο είτε κοντά σε κάποιο δορυφόρο που με τη βαρυτική του έλξη θα συγκρατεί τα σωματίδια.
Παραδείγματος χάριν, το φεγγάρι Εγκέλαδος προμηθεύει με καινούργιο υλικό τον γειτονικό του δακτύλιο Ε, ενώ οι δορυφόροι Προμηθέας και Πανδώρα συγκρατούν τα σωματίδια του F. «Αλλά ο δακτύλιος G δεν είναι κοντά σε κάποιο φεγγάρι και αυτό είναι που τον κάνει περίεργο», σχολιάζει ο Δρ Hedman.
Πληροφορίες από την αποστολή του Cassini στον Κρόνο –συνεργασία των διαστημικών υπηρεσιών των ΗΠΑ, Ευρωπαϊκής Ένωσης και Ιταλίας- έδωσαν τη δυνατότητα στους επιστήμονες να εξετάσουν λεπτομερέστερα τον συγκεκριμένο δακτύλιο.
Τα όργανα του Cassini αποκάλυψαν την ασυνήθιστη δομή του δακτυλίου. Επιπρόσθετα στους μικροσκοπικούς κόκκους σκόνης, υπάρχει ένα φωτεινό τόξο που εκτείνεται στο ένα έκτο του δακτυλίου και το οποίο περιέχει μεγαλύτερα σωματίδια πάγου, των οποίων το μέγεθος ποικίλλει από μερικά εκατοστά έως μερικά μέτρα. Όπως αναφέρει ο Δρ Hedman, «θα περίμενε κανείς αυτό το υλικό να σπάσει σε μικρότερα κομμάτια, αλλά παραμένει συμπαγές. Επομένως, η ερώτηση είναι το πώς λειτουργεί».
Η ομάδα ανακάλυψε ότι η τροχιά του δακτυλίου συνδέεται με αυτή ενός από τα μεγαλύτερα φεγγάρια του Κρόνου, τον Μίμα. Κάθε επτά φορές που το τόξο περιστρέφεται γύρω από τον Κρόνο, ο Μίμας (που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 15.000 χλμ) ολοκληρώνει έξι περιστροφές.
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το φωτεινό τόξο ύλης συγκρατείται στη θέση του μέσω αλληλεπίδρασης με τον Μίμα. Οι μικρομετεωρίτες, που βρίσκονται παντού στο διάστημα, συγκρούονται συνεχώς με τα σωματίδια μέσα στο τόξο, παράγοντας σκόνη η οποία διαχέεται και εμπλουτίζει με αυτόν τον τρόπο τον υπόλοιπο δακτύλιο G. «Όλος ο δακτύλιος G μπορεί να προκύπτει από ένα τόξο θραυσμάτων που συγκρατούνται από τον Μίμα», γράφουν στο Science οι ειδικοί.