[ironitsa]

Ο δρόμος που ξεκινάει από Ροβιές και κατευθύνεται προς Κερασιά και Παπάδες, σε 4 χιλιόμετρα μετά το ιστορικό μοναστήρι του Οσίου Δαυίδ, συναντά ένα εξαιρετικής αξίας μνημείο της φύσης. Ανάμεσα στους
Οικισμούς του Δρυμώνα και της Κερασιάς, πάνω στην κοίτη του ρέματος Σηπιάς, μπορεί ο επισκέπτης να δει τους πανέμορφους καταρράκτες του Δρυμώνα.
Μέσα σε ένα ιδιαίτερα προικισμένο φυσικό περιβάλλον, σε υψόμετρο 600 περίπου μέτρων, λίγα μέτρα από τον δρόμο, σε ένα εντυπωσιακό τοπίο, οι υδατοπτώσεις που δημιουργούνται είναι ανεπανάληπτες. Είτε το νερό πέφτει από ύψος 15μ, είτε γλείφει το πέτρωμα και δημιουργεί εντυπωσιακές αυλακώσει, το θέαμα είναι το ίδιο ενδιαφέρον. Η πρόσβαση στους καταρράκτες είναι από τον δρόμο Δρυμώνα - Κερασιάς, με μονοπάτι 150μ, καλά διαμορφωμένο από την δασική υπηρεσία. Τα μονοπάτια, οι γέφυρες οι διαμορφώσεις στο χώρο έγιναν με μεγάλη προσοχή και ευαισθησία, με σεβασμό στη φύση, την κληρονομιά της περιοχής, τα φυτά, τα υλικά, τις μορφές και το τοπίο.
Η προστασία των καταρρακτών, του θαυμάσιου αυτού φυσικού στοιχείου, που είναι ανάγκη να κηρυχθεί Μνημείο της Φύσης, πρέπει να γίνει άμεσος στόχος όλων μας, ώστε να διατηρηθεί και ναδιαχειριστεί σωστά, τώρα και στο μέλλον.

Απολιθωμένο δάσος
Στο δρόμο προς Κερασιά βρίσκεται το απολιθωμένο δάσος με κορμούς δένδρων σπαρμένους μέσα στα χωράφια. Επειδή μέχρι τώρα έχει γίνει μεγάλη λεηλασία, η ανάδειξη και προστασία των κορμών που απέμειναν είναι επιτακτική ανάγκη.
Τα φυτά της περιοχής
Τα φυτά που βρίσκουμε μέσα στο μικτό δάσος ελάτης και μαύρης πεύκης εμπλουτίζουν την εικόνα με μορφές σχήματα και χρώματα. Η ελάτη με τις πολύ ενδιαφέρουσες μορφές της, τα πανύψηλα δένδρα της μαύρης πεύκης με τους ολόισιους κορμούς τους, η αριά ( Quercus ilex ) με τα βαθυπράσινα φύλλα, η δρύς με τα χρυσοκίτρινα φύλλα το φθινόπωρο, η κουμαριά ( Arbutus unedo ) με τους κατακόκκινους καρπούς.
Quercus euboica Papaioannou
Θαμνώδες είδος δρυός, που υπάρχει αποκλειστικά στη Β. Εύβοια, ανάμεσα στα χωριά Κερασιά, Παπάδες και Τσαπουρνιά. Η υπερβόσκηση στην περιοχή, η μεγάλη φωτιά του 1977 και η περιορισμένη εξάπλωσή του, καθιστούν το φυτό ευάλωτο και το φέρνουν ψηλά στη λίστα με τα απειλούμενα είδη της χώρας μας.
Η συνύπαρξη του απολιθωμένου δάσους της Κερασιάς και των καταρρακτών του Δρυμώνα και η ανάδειξή τους, θα συμβάλουν στην δημιουργία ενός δίπολου πολύ σημαντικών μνημείων της Φύσης.