Η πρώτη μετά τη Ford
Η εγκεκριμένη και από τον 007 DBS είναι η πρώτη της νέας γενιάς των Aston Martin και κάνει την Vanquish να φαίνεται ξεπερασμένη. Είναι όμως τόσο καλή για να παρασύρει την εταιρεία σε ένα πιο λαμπερό μέλλον; Ο Jason Barlow, που τα αρχικά του θυμίζουν James Bond την παίρνει για μια αποκλειστική βόλτα.
Η συζητηση γυρω απο τη νεα Aston Martin DBS όσο πάει και φουντώνει. Κι αυτό γιατί τοποθετείται στην κορυφή της γκάμας, ενώ -έστω και λίγο- βασίζεται στην DB9.
«Πάρα πολλοί chef φτιάχνουν πιάτα με πολύ διαφορετικές γεύσεις, χρησιμοποιώντας ίδια υλικά. Αν εσείς νομίζετε πως επειδή τα υλικά είναι τα ίδια, τότε και το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο, τότε κάνετε μεγάλο λάθος», λέει σχεδόν οργισμένος για τα παραπάνω ο Δρ. Bez, το αφεντικό της Aston. Εδώ και 7 χρόνια που η εταιρεία λειτουργεί υπό τη δική του επίβλεψη, η παραγωγή έχει σχεδόν δεκαπλασιαστεί, φτάνοντας τα 7.000 αυτοκίνητα το χρόνο. Τα οποία έφεραν χρήμα στα ταμεία και επέτρεψαν στην πρώην ιδιοκτήτρια Ford, να την πουλήσει έναντι σεβαστού τιμήματος.
Υπό αυτό το πρίσμα λοιπόν η DBS, η πρώτη Aston της νέας εποχής και της νέας ιδιοκτησίας είναι ένα μεγάλο στοίχημα. Που τουλάχιστον με την πρώτη ματιά το κερδίζει, καθώς προκαλεί έντονα το συναίσθημα του «θέλω και ‘γω μια». Από όποια μεριά και να την κοιτάξεις, δείχνει υπέροχη.
Βέβαια το ερώτημα που ζητάει απάντηση είναι το αν έχει ό,τι χρειάζεται για να στρογγυλοκάτσει στην κορυφή της γκάμας της εταιρείας. Καθώς επίσης και το αν μπορεί να σφετεριστεί το θρόνο από την καταπληκτική Ferrari 599.
Σήμερα είμαστε έτοιμοι να δώσουμε μια απάντηση, στο Nuerburgring, στην πίστα του Γκραν Πρι, στους γύρω δρόμους αλλά και στη Nordschleife. Μαζί μας έχουμε και την τελευταία Vanquish S Ultimate που κατασκευάστηκε ως σημείο αναφοράς.
Ας αρχίσουμε από τα θετικά: Η DBS είναι μια μοντέρνα Aston Martin που ακολουθεί την ίδια λογική (λέγε με αλουμίνιο) με τα υπόλοιπα μοντέλα της νέας γενιάς. Έτσι, καταφέρνει να είναι πολύ πιο άκαμπτη, πιο συνεπής στην εποχή της, με πιο ορατή ποιότητα και τόσο έξυπνα σχεδιασμένη ώστε να την μπερδεύεις με όλα τα high class μοντέλα. Επιπλέον εγκαινιάζει τη νέα τεχνολογία της εταιρείας. Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο -κρίνοντας από την τραχιά ποιότητα κύλισης της DB9- είναι η ενεργή της ανάρτηση ADS, που έχει εξελιχθεί μαζί με την Bilstein και λαμβάνει υπόψη της παραμέτρους και παραμέτρους. Παράλληλα υπάρχει και διακόπτης που θέτει τα πάντα σε μέγιστη ετοιμότητα, προκειμένου να περάσει κι ένα πιο macho μήνυμα καθώς έχει χρησιμότητα μόνο σε πίστα. Ταυτόχρονα ελατήρια, αναρτήσεις και αντιστρεπτικές έχουν ενισχυθεί κατάλληλα.
Καινούργιο επίσης για μια Aston Martin είναι τα στάνταρ φρένα με ανθρακονήματα και κεραμικά υλικά. Οι διαστάσεις των δίσκων, 398 χιλιοστά εμπρός με 6πίστονες δαγκάνες και 360 πίσω με 4πίστονες, είναι τέτοιες που εξασφαλίζουν φρενάρισμα αντίστοιχο με το να πετάς πίσω σου αλεξίπτωτο (ΟΚ, με μια δόση υπερβολής), ενώ ζυγίζουν 12,5 κιλά λιγότερο, γεγονός που καθιστά την ανάρτηση ακόμα πιο αποτελεσματική.
Αυτή είναι επίσης η πρώτη μη αγωνιστική Aston με τόση εκτεταμένη χρήση ανθρακονημάτων: Τα εμπρός φτερά, το καπό, τα πλαίσια στις πόρτες και στο πορτμπαγκάζ καθώς και η πίσω αεροτομή είναι όλα από το συγκεκριμένο υλικό, αφαιρώντας άλλα 30 κιλά.
Κάπως έτσι φτάνω να παρατηρώ το σχεδιασμό της DBS: Ναι, είναι προφανέστατα βασισμένη στην DB9 αλλά μπορείτε να καταλάβετε γιατί ο Δρ Bez «τα παίρνει» όταν αφήνει κάποιος να εννοηθεί πως αυτό είναι μειονέκτημα. Κι αυτό γιατί ποιος λογικός άνθρωπος δεν θα την ερωτευόταν;
Ο Marek Reichman, ο κατεξοχήν υπεύθυνος για την εικόνα της, σκόπευε σε μια DBS γεμάτη τεστοστερόνη. Κοιτάξτε προσεχτικά και θα δείτε ένα πλήθος ακαταμάχητων λεπτομερειών να αποκαλύπτονται: Είναι 20 χιλιοστά πιο φαρδιά μπροστά και 40 πίσω, είναι η πρώτη Aston Martin με λάστιχα 20 ιντσών, ενώ ο εμπρός προφυλακτήρας έχει στρογγυλέψει και υπάρχει μια μεγαλύτερη εισαγωγή. Επιπλέον λεπτά πτερύγια από ανθρακονήματα από κάτω του εξασφαλίζουν αρνητική άντωση.
Επίσης ο διαχύτης (επίσης από ανθρακονήματα) στο πίσω μέρος και η βγαλμένη από το παρελθόν πίσω αεροτομή μαζί με τα άσπρα «φιλέτα» στα φώτα την κάνουν να δείχνει συνολικά απίστευτη.
Το χρειάζεται άλλωστε. Αυτοκίνητα σαν την DBS έχουν επιτυχία όταν προκαλούν μια αίσθηση δέους. Εάν δεν διαπερνούν το σώμα σου ρίγη στη σκέψη τους κάτι πάει στραβά.
Παρόλα αυτά η Vanquish είναι αυτή που ακόμα καθηλώνει τα βλέμματα. Ξεχειλίζει άλλωστε από καταπνιγμένη δύναμη, καθώς ολόκληρη είναι μυώδης και μοντέρνα κλασική.
Μετά όμως μπαίνεις στην DBS και αντιλαμβάνεσαι πόσο έχει προχωρήσει το «παιχνίδι» τα τελευταία 6 χρόνια: Οι ιδιοκτήτες Aston Martin πάντα ένοιωθαν ευχαριστημένοι, αλλά η ποιότητα εδώ έχει ανέβει επίπεδο.
Αυτό μπορείς να το καταλάβεις ακόμα και από το πώς κλείνει η πόρτα. Παράλληλα η αλουμινένια κεντρική κονσόλα έχει επανασχεδιασθεί και τα όργανα έχουν νέα γραφικά και διαβάζονται πιο εύκολα. Τα πατάκια είναι φτιαγμένα από υλικά χαμηλού βάρους, οι χειρολαβές στις πόρτες είναι από ανθρακονήματα, ενώ τα ξύλα και τα δέρματα που έχουν χρησιμοποιηθεί έχουν εσκεμμένα φετιχιστική ποιότητα.
Οι Aston Martin είναι κλασικά εργαλεία αποπλάνησης και η DBS συνεχίζει την παράδοση: Ακόμα και ο πρωταγωνιστής της ταινίας Borat θα μπορούσε μαζί της να κατακτήσει την Elle MacPherson.
Αφού πρώτα θα έπρεπε να εξηγήσει τον περίεργο επιλογέα που είναι σαν να αλλάζεις ταχύτητα σε διαστημόπλοιο, αλλά και το «καλογυαλισμένο γαλάζιο Emotion Control Unit» ή πιο απλώς το κλειδί.
Οδηγικά, και όσον αφορά την Vanquish S Ultimate, το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να την δοκιμάσετε σε κλειστό κομμάτι με κακό οδόστρωμα και θα καταλάβετε τι μπελάς είναι: Αφύσικα κουρασμένα χέρια, ιδρωμένες μασχάλες, τρεμάμενοι κρόταφοι ανήκουν στον στάνταρ εξοπλισμό. Αυτή όμως είναι και η γοητεία: Πρέπει να κατακτήσεις το αυτοκίνητο, όπως τον παλιό καλό καιρό. Σχεδόν δεν βλέπεις τίποτα γύρω σου και ο ισχυρός V12 είναι πάντα ένα βήμα μπροστά από το πλαίσιο, ενώ κανονικά θα έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο.
Η DBS είναι συνολικά πιο έξυπνα φτιαγμένη: Καταρχήν έχεις ορατότητα, ενώ όταν βρεθείς πίσω από το τιμόνι, γίνεσαι αμέσως τμήμα της. Τα καθίσματά της που συνδυάζουν ανθρακονήματα και Kevlar είναι υπέροχα, ενώ η θέση οδήγησης πολύ καλύτερη από αυτή της Vanquish.
Όπως σε αυτήν έτσι και εδώ ο V12 μουγκρίζει βαρύτονα, σχεδόν όμως καθόλου αν κάνεις τη σύγκριση με μια Ferrari. Πρόκειται για μια τροποποιημένη εκδοχή της αξιόπιστης 6λιτρης μονάδας: Υπάρχει bypass στην εισαγωγή πάνω από τις 5.500 σ.α.λ. και νέα σχεδίαση των βαλβίδων για καλύτερη αναπνοή, αυξημένη σχέση συμπίεσης, 517 ίπποι στις 6.500 σ.α.λ. και 58,1 kgm στις 5.750 σ.α.λ., ενώ φυσικά και πληροί το Euro4.
Παράλληλα η DBS είναι και ελαφρύτερη κατά 180 κιλά (το σύνολο 1.695), αλλά μην κάνετε το λάθος να θεωρήσετε ως αντίζηλο της την 911 GT3: Πιο κοντά της είναι η Bentley Continental GT.
Πραγματικά, αρχικά η DBS δεν φαίνεται πιο γρήγορη ή πιο επιθετική από την εντυπωσιακή DB9 Sport. Ο Chris Poritt υπεύθυνος της δυναμικής των Aston Martin εξηγεί: «Εάν είναι η DBS μια DB9 συν 30%; Στην πραγματικότητα θα έλεγα συν πλην. Η άνεση στην κύλιση είναι εξαιρετική, είναι ένα κλασικό, πολυτελές GT και δεν έχει από τον οδηγό τις απαιτήσεις που έχει μια Vanquish. Σήμερα δεν μπορείς να περάσεις στο ντούκου κάτι που κάνει θόρυβο ή χαλάει».
Άνεση στην κύλιση; Αυτό έχει σημασία τώρα; Έτσι δείχνει. Από μια πλευρά έχει δίκιο. Η Vanquish S Ultimate παρά την γοητεία της, έχει μια δυσάρεστα κατώτερη ποιότητα κύλισης, και παρουσιάζει αρκετή νευρικότητα στο απότομο φρενάρισμα. Η DBS λειτουργεί σε διαφορετικό πλάνο: Κινείται αέρινα, απορροφά τις ανωμαλίες και καρφώνεται στο έδαφος όσο πιο γρήγορα πηγαίνεις. Σε γρήγορους δρόμους με στροφές, η Vanquish δεν μπορεί καν να την πλησιάσει, όμως στην πίστα δεν μπόρεσε να κρύψει το βάρος της. Υπό καταρρακτώδη βροχή καταφέρνει να διαχειρίζεται τις λακκούβες, τις ανηφόρες και τις απότομες κλίσεις στις στροφές πολύ επιδέξια, αλλά στα πιο στενά κομμάτια υποστρέφει αρκετά και δεν διαχειρίζεται καλά τη μετατόπιση βάρους. Έχει βαριά αίσθηση και από το πλαίσιο απουσιάζει η απόλυτη σαφήνεια που καθιστούν την 911 ή τις 430 και 599 όπλα. Επίσης οι αλλαγές ταχυτήτων στην DBS είναι ακριβείς, αλλά το να τιθασεύεις έναν ισχυρό V12 με ένα χειροκίνητο κιβώτιο ήταν πάντα ύπουλο. Το αναμενόμενο αυτόματο της ZF θα κάνει σίγουρα τη ζωή ακόμα πιο εύκολη.
Εξαιρετική στο δρόμο, απλά ικανοποιητική στην πίστα λοιπόν; Ο καλύτερος συνδυασμός, δίχως αμφιβολία και έτσι αποδεικνύεται πως η DBS βρίσκεται μακράν πιο μπροστά από την Vanquish σε όλα τα επίπεδα. Υπέροχη όταν την κοιτάς, υπέροχα φτιαγμένη και ακόμα πιο υπέροχη όταν την οδηγείς. Όλα τα προβλεπόμενα διεγερτικά των αισθήσεων είναι τσεκαρισμένα. Τέλος ενός κεφαλαίου λοιπόν και αρχή ενός άλλου; Θα δείξει...