Ένας Γενικός Διευθυντής µιας εταιρίας, επιβιβάζεται στο τρένο µαζί µε έναν νεαρό υπάλληλο του για να πάνε Θεσσαλονίκη.
Δε µπορούν να βρουν όµως άλλο µέρος να καθίσουν, εκτός από ένα βαγόνι όπου απέναντι τους κάθεται µία γιαγιά µε την όµορφη εγγονή της.
Ύστερα από λίγο, είναι φανερό ότι υπάρχει ενδιαφέρον µεταξύ των δυο νεαρών, από τις µατιές που ανταλλάζουν.
Στο ύψος της Λαµίας, το τρένο περνάει µέσα από ένα τούνελ και στο βαγόνι γίνεται πίσσα σκοτάδι.
Ξαφνικά, ακούγεται ο ήχος ενός φιλιού και ο θόρυβος από ένα δυνατό χαστούκι.
Όταν το τρένο βγαίνει από το τούνελ, και οι τέσσερις κάθονται όπως πριν, αµίλητοι.
Η γιαγιά σκέφτεται µέσα της: "Θράσος που το είχε ο νεαρός να φιλήσει την εγγονή µου! Πάντως χαίροµαι που τον έβαλε στην θέση του µε αυτό τo χαστούκι"
Ο Γεν. Διευθυντής, σκεπτόταν κάπως ενοχληµένος: "Δεν ήξερα ότι ο νεαρός ήταν τόσο θαρραλέος για να φιλήσει τη κοπέλα! Σίγουρα όµως θα προτιµούσα να µην είχε αστοχήσει αυτή στο χαστούκι της, γιατί αντί αυτόν πέτυχε εµένα."
Η εγγονή πάλι σκεφτόταν:" Χάρηκα που µε φίλησε ο τύπος, αλλά µε στενοχώρησε που η γιαγιά µου τον χαστούκισε."
Ο νεαρός υπάλληλος από την άλλη, καθόταν µε ένα χαµόγελο ικανοποίησης στο πρόσωπο του.
"Κοίτα να δεις τι ωραία που είναι η ζωή µερικές φορές" σκεπτόταν, "πόσο συχνά έχει κάποιος την ευκαιρία να φιλήσει µια όµορφη κοπέλα και ταυτοχρόνως να τραβήξει και ένα χαστούκι στο Διευθυντή του!!!"