Ελπίδες για τους διαβητικούς

[Stella]

[right:ae01782cdf]http://img87.imageshack.us/img87/2976/xhmikoergasthrioxa9.jpg[/right:ae01782cdf]
Ιδιαίτερα ενθαρρυντικά για τους διαβητικούς κρίνονται τα αποτελέσματα από την δοκιμή ενός εμβολίου, που πραγματοποίησαν Ευρωπαίοι ερευνητές...Οι επιστήμονες χορήγησαν ειδικά αντισώματα, σε ενέσιμη μορφή, σε 80 διαβητικούς, ηλικίας 12 και 39 ετών, που πριν από λίγο καιρό άρχισαν να λαμβάνουν ινσουλίνη. Ύστερα από μόλις έξι ημέρες θεραπείας, διαπιστώθηκε παρατεταμένη ύφεση του διαβήτη τύπου 1 (ινσουλινοεξαρτώμενου ή νεανικού). "Είναι μεγάλη ελπίδα για τους διαβητικούς", επεσήμανε η επικεφαλής των ερευνητών, Λουσιέν Σατενού, υπεύθυνη της μονάδας έρευνας για το διαβήτη στο Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας και Ιατρικής Έρευνας της Γαλλίας (INSERM). Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές, τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι διαβητικοί μπορούν να ζουν με τη δική τους ινσουλίνη, αντί να εξαρτώνται από την ενέσιμη χορήγησή της. "Τα αποτελέσματα ανοίγουν εντελώς νέες προοπτικές για την ανοσοθεραπεία του ινσουλινοεξαρτώμενου διαβήτη. Δείχνουν, επίσης, ότι μπορούμε να σταματήσουμε την εξέλιξη της νόσου", δήλωσαν χαρακτηριστικά.

Στόχος η ενδογενής παραγωγή ινσουλίνης

Σκοπός της έρευνας, που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο New England Journal of Medicine, ήταν η αδρανοποίηση του CD3, ενός ενεργοποιού στοιχείου των λευκών αιμοσφαιρίων (λεμφοκύτταρα Τ), που επιτίθενται στα κύτταρα τα οποία παράγουν ινσουλίνη από το πάγκρεας και τα καταστρέφουν σταδιακά.
Οι μισοί από τους συμμετέχοντες επιλέχθηκαν τυχαία και έλαβαν επί έξι ημέρες μια ένεση μονοκλωνικού αντισώματος αντι-CD3, ενώ στους υπόλοιπους χορηγήθηκε ένα ψευδοφάρμακο.

Μετά την χορήγηση του εμβολίου, σταμάτησε η καταστροφή των β-κυττάρων που παράγουν ινσουλίνη σε τουλάχιστον 12 από τους 40 εθελοντές, ενώ στο 75% των ασθενών οι ανάγκες για ινσουλίνη ήταν σαφώς μειωμένες, ακόμη και μετά από 18 μήνες. Επίσης, η θεραπεία είχε ως αποτέλεσμα οι περισσότεροι ασθενείς να χρειάζονται σημαντικά μικρότερη δόση ινσουλίνης, από αυτή που απαιτείται για την ασθένειά τους.

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι, αν η παραγωγή φυσικής ινσουλίνης παρατείνεται πάνω από τους 18 μήνες, τότε είναι πιθανό να μειωθούν ή να προληφθούν εκφυλιστικές επιπλοκές του διαβήτη, όπως η νεφρική ανεπάρκεια και τα αγγειακά προβλήματα.

Παράλληλα, αισιοδοξούν πως η θεραπεία τους θα μπορούσε να εφαρμοστεί και για την αντιμετώπιση άλλων ασθενειών του ανοσοποιητικού συστήματος, όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας, η ψωρίαση και οι φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου.