Δεν υπήρχε μόνο μίσος

[ilias]

Η καλύτερη στιγμή του Μόαζαμ Μπεγκ στα τρία χρόνια που πέρασε στις φυλακές του Αφγανιστάν και του Γκουαντάναμο, ήταν όταν μια από τις στρατιωτίνες που τον φρουρούσε επέστρεψε από την άδειά της και του έφερε ένα σοκολατένιο αυγό της Cadbury. Της είχε πει ότι στην πόλη όπου έμενε, το Μπέρμιγχαμ, υπήρχε ένα εργοστάσιο της Cadbury κι εκείνη το θυμόταν. Ήταν μια συμπαθητική κοπέλα - η μόνη λευκή στρατιωτίνα από τις Παρθένους Νήσους - και έδειχνε ενδιαφέρον για τη ζωή στη Βρετανία, όπως έδειχνε ενδιαφέρον και για τον ίδιο. Μια φορά μάλιστα που τον έπιασε απελπισία κι άρχισε να κτυπά με μανία τους τοίχους του κελιού του, εκείνη προσπάθησε να τον βοηθήσει. Αυτό που δεν της είχε πει ήταν ότι σιχαινόταν γενικά τα σοκολατένια αυγά, η αλήθεια όμως είναι ότι εκείνο ειδικά το αυγό το καταβρόχθισε.

Στις αρχές του 2006 οι Αμερικανοί άφησαν ελεύθερο τον Μπεγκ ύστερα από πιέσεις της βρετανικής κυβέρνησης. Εκείνος επέστρεψε στη Βρετανία, γνώρισε το παιδί που γεννήθηκε ενώ εκείνος βρισκόταν στη φυλακή, έγραψε ένα βιβλίο για την εμπειρία του στο Γκουαντάναμο και ίδρυσε την οργάνωση Caged Prisoners (Εγκλωβισμένοι Κρατούμενοι) με βασικό στόχο το κλείσιμο του κολαστηρίου. Η ζωή του κυλούσε ήρεμα, ο Μόαζαμ προσπαθούσε να ξεχάσει, ώσπου, τον περασμένο μήνα, βρέθηκε μπροστά σε δύο εκπλήξεις. Πρώτα, οι δικηγόροι ενός από τους δεσμοφύλακες που κατηγορείται για βασανισμό κρατουμένων, του Ντάμιεν Κορσέτι, του ζήτησαν να καταθέσει ως μάρτυρας υπεράσπισης. «Τον θυμάμαι τον Κορσέτι, μου είχε χαρίσει εκείνο το αντιπολεμικό βιβλίο που λέγεται Catch 22 και με είχε αφήσει να το κρατήσω σε όλη την παραμονή μου στο Γκουαντάναμο», λέει ο Μπεγκ. Τον ίδιο δεν τον βασάνισε, ένας Σαουδάραβας κρατούμενος όμως του είχε πει ότι ο Κορσέτι τον απείλησε μια μέρα πως θα τον βιάσει και, δείχνοντας το πέος του, είχε φωνάξει: «Αυτός είναι ο Θεός σου!».

Ο Μπεγκ δεν έχει αποφασίσει ακόμη τι θα κάνει. Αντίθετα, πήρε πολύ γρήγορα την απόφασή του όταν έλαβε ένα e-mail από την οπλίτη Τόμσον - ναι, τη στρατιωτίνα από τις Παρθένους Νήσους - που του έλεγε ότι είχε διαβάσει το βιβλίο του, είχε κλάψει και γελάσει, και ήθελε να συνεχίσουν τη σχέση τους. Της απάντησε αμέσως, στέλνοντάς της και το τηλέφωνό του. Πριν από λίγες ημέρες τον πήρε τηλέφωνο και μίλησαν για τα παλιά. «Δεν νομίζω ότι αναζητεί εξιλέωση ή κάτι τέτοιο», λέει ο Μπεγκ. «Δεν αισθάνεται ένοχη για όσα συνέβησαν. Ηταν μόνο μέρος του συστήματος. Αυτή η σχέση δείχνει ότι δεν υπήρχε μόνο μίσος στο Γκουαντάναμο ανάμεσα στους δεσμοφύλακες και τους κρατούμενους. Εγώ ο ίδιος δεν γινόταν να μισώ όλους τους Αμερικανούς».