Πέθανε ο Αουγκόστο Πινοτσέτ
 

[right:f76024b9cf]http://img136.imageshack.us/img136/1699/pinosetab5.jpg[/right:f76024b9cf]
Ο πρώην δικτάτορας της Χιλής Αουγούστο Πινοτσέτ είναι νεκρός ανακοίνωσε ο δόκτωρ Χουάν Ιγκνάθιο Βεργκάρα του στρατιωτικού νοσοκομείου του Σαντιάγο, επιβεβαιώνοντας την πληροφορία που είχε μεταδώσει νωρίτερα η χιλιανή...

τηλεόραση.

«Ο Πινοτσέτ πέθανε περιτριγυρισμένος από τα μέλη της οικογένειάς του. Λεπτομέρειες του συμβάντος θα ανακοινώσουμε αργότερα», πρόσθεσε ο δόκτωρ Βεργκάρα.

Το βιογραφικό του Πινοτσέτ Ουγκαρτε Αουγκούστο
Ο Πινοτσέτ γεννήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 1915 στο Βαλπαραΐσο της Χιλής και σπούδασε στη Στρατιωτική Ακαδημία, τη Σχολή Πεζικού, την Ακαδημία Πολέμου και την Ακαδημία Εθνικής ¶μυνας. Ήταν παντρεμένος με τη Μαρία Ιριάτ Ροντρίγκες και απέκτησαν πέντε παιδιά.

Η στρατιωτική του σταδιοδρομία εξελίχθηκε ως εξής: 1966: Συνταγματάρχης. 1969: Ταξίαρχος. 1970: Μέραρχος. 1973: Στρατηγός.

Ο Πινοτσέτ διορίστηκε το 1954 καθηγητής στην Ακαδημία Πολέμου και βοηθός Υφυπουργού Πολέμου. Το 1956 γίνεται μέλος της Χιλιανής Στρατιωτικής Αποστολής στις ΗΠΑ και μέχρι το 1959 διδάσκει στην Ακαδημία Πολέμου του Ισημερινού, όπου το 1964 αναλαμβάνει διευθυντής. Το 1969 διορίζεται διοικητής της 6ης Μεραρχίας Στρατού και αρχηγός Επιτελείου Στρατού. Από το 1973 ως το 1980 παραμένει Γενικός Διοικητής των Ενόπλων Δυνάμεων.

Το Σεπτέμβριο του1973 ηγήθηκε πραξικοπήματος για την ανατροπή του Προέδρου Σαλβαδόρ Αλιέντε και μέχρι το 1974 παραμένει πρόεδρος του Κυβερνητικού Συμβουλίου.

Από το 1974 ως το 1989 ήταν Πρόεδρος της Στρατιωτικής Χούντας και Διοικητής των Ενόπλων Δυνάμεων.

Στις 11 Μαρτίου 1990 παραδίδει επισήμως τη διακυβέρνηση της χώρας στον Πατρίσιο Ελγουΐν που είχε εκλεγεί πρόεδρος τον περασμένο Δεκέμβριο, αλλά παραμένει διοικητής των ενόπλων δυνάμεων.

Οκτώ χρόνια αργότερα (10/3/1998) αποστρατεύεται και την επομένη ορκίζεται ισόβιος γερουσιαστής, εν μέσω ποικίλων διαμαρτυριών εντός και εκτός του χώρου του Κοινοβουλίου. Ως γερουσιαστής, θα απολαμβάνει πλέον βουλευτικής ασυλίας και δεν θα μπορεί να διωχθεί για σωρεία παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Στις 17/10/1998 και ενώ βρίσκεται για νοσηλεία σε ιδιωτική κλινική του Λονδίνου, συλλαμβάνεται κατόπιν αιτήματος του Ισπανού δικαστή Γκαρθόν με την κατηγορία της δολοφονίας Ισπανών πολιτών στη διάρκεια της δικτατορίας στη Χιλή. Στις 28 του ίδιου μήνα, δικαστήριο του Λονδίνου ακυρώνει το ένταλμά σύλληψής του με το σκεπτικό ότι έχει ασυλία, επειδή όταν διαπράχθηκαν τα εγκλήματα για τα οποία κατηγορείται ήταν πρόεδρος της χώρας του. Το δικαστήριο αποφασίζει ωστόσο ότι πρέπει να συνεχιστεί προσωρινά η κράτησή του. Την επόμενη ημέρα μεταφέρεται σε δημόσιο ψυχιατρείο όπου παραμένει κρατούμενος, εν αναμονή της ετυμηγορίας της Βουλής των Λόρδων, του ανώτατου βρετανικού δικαστηρίου και 24 ώρες αργότερα τίθεται υπό καθεστώς «ελευθερίας υπό δικαστικό έλεγχο» από το Ανώτατο Δικαστήριο του Λονδίνου. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι τυπικά πλέον κρατούμενος, θα πρέπει όμως να βρίσκεται υπό συνεχή αστυνομική παρακολούθηση στην ψυχιατρική κλινική όπου μεταφέρθηκε.

Στις 25/11/1998 η Βουλή των Λόρδων αποφασίζει με ψήφους 3-2 ότι δεν απολαμβάνει ασυλίας και άρα μπορεί να διωχθεί για δολοφονίες, βασανισμούς και γενοκτονία κατά τη διάρκεια της δικτατορίας που επέβαλε στη Χιλή.

Στις 9/12/1998 ο Βρετανός υπουργός Εσωτερικών αποφασίζει να ξεκινήσει στα βρετανικά δικαστήρια η διαδικασία έκδοσής του στην Ισπανία. Στις 11/12/1998 βρετανικό δικαστήριο του επιβάλλει περιοριστικούς όρους και τον υποχρεώνει σε καταβολή εγγύησης. Αρνείται να αναγνωρίσει τη δικαιοδοσία άλλων δικαστηρίων, πλην εκείνων της χώρας του.

Στις 24/3/1999 το Ειδικό Δικαστήριο της Βουλής των Λόρδων αποφασίζει με ψήφους έξι έναντι μιας ότι δεν χαίρει ασυλίας, αλλά μειώνει τις κατηγορίες που εκκρεμούσαν εναντίον του, αποφαινόμενο ότι δεν μπορεί να ασχοληθεί παρά μόνο με τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από το 1988 έως το τέλος της 17χρονης διακυβέρνησής του (1990), καθώς πριν από το 1988 η Βρετανία δεν είχε υιοθετήσει τη Διεθνή Συνθήκη κατά των Βασανιστηρίων.

Τον Απρίλιο του 1999 ο Βρετανός υπουργός Εσωτερικών δίνει το «πράσινο φως» για να προχωρήσει η διαδικασία έκδοσής του. Τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς, δικαστήριο του Λονδίνου αποφασίζει ότι μπορεί να εκδοθεί στην Ισπανία για να δικαστεί ως κατηγορούμενος για βασανισμούς κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του στη Χιλή.

Στις αρχές του 2000, ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών αποφασίζει ότι είναι άσκοπη η συνέχιση της διαδικασίας έκδοσής του στην Ισπανία, επικαλούμενος πόρισμα ανεξάρτητης επιτροπής γιατρών που εξέτασε τον Πινοτσέτ και αποφάνθηκε ότι δεν είναι σε θέση να δικαστεί, λόγω της κατάστασης της υγείας του. Λίγο αργότερα ο υπουργός αποφασίζει τη διακοπή της νομικής διαδικασίας έκδοσής του στην Ισπανία και ο Πινοτσέτ επιστρέφει στη Χιλή.

Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας αποφασίζει την άρση της βουλευτικής του ασυλίας. Ο ίδιος δηλώνει ότι αναλαμβάνει την ευθύνη για όσα καταλογίζονται στις ένοπλες δυνάμεις και αφορούν την περίοδο της διακυβέρνησής του και με διαταγή του δικαστή Γκουσμάν Ταπία, τίθεται σε κατ΄οίκον περιορισμό και παραπέμπεται σε δίκη με την κατηγορία της υποκίνησης των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από το «καραβάνι του θανάτου» και συγκεκριμένα της εκτέλεσης 75 πολιτικών κρατουμένων το 1973. Όμως το Εφετείο του Σαντιάγο ακυρώνει τη διαταγή και αποφασίζει ότι θα πρέπει να υποβληθεί σε ιατρικές εξετάσεις, ώστε να αποφασισθεί αν είναι σε θέση να προσαχθεί σε δίκη. Η απόφαση επιβεβαιώνεται από το Ανώτατο Δικαστήριο.

Ο Πινοτσέτ αρνείται να συμμετάσχει στις ιατρικές εξετάσεις προκειμένου να διαπιστωθεί εάν είναι διανοητικά ικανός να προσαχθεί σε δίκη. Ο δικαστής Γκουσμάν διατάζει εκ νέου τη σύλληψη και την παραπομπή του σε δίκη. Τίθεται σε περιορισμό κατ' οίκον. Ο δικαστής αποφασίζει να αφεθεί προσωρινά ελεύθερος, μετά την καταβολή εγγύησης δύο εκατομμυρίων πέσος.

Το Εφετείο του Σαντιάγο αποφασίζει να αναβάλει «προσωρινώς» τις δικαστικές διώξεις εναντίον του, με το αιτιολογικό ότι η κατάσταση της υγείας του δεν το επιτρέπει. Το Ανώτατο Δικαστήριο επικυρώνει την απόφαση του Εφετείου του Σαντιάγο και κλείνει οριστικά τη δικαστική διαδικασία σε βάρος του.

Τον Ιούλιο του 2002 υποβάλλει την παραίτησή του από το αξίωμα του ισόβιου γερουσιαστή.

Το Μάιο του 2004, το Εφετείο του Σαντιάγο αίρει την ασυλία του στην υπόθεση «Κόνδωρ», που αφορά τη δολοφονία αντιφρονούντων από τα δικτατορικά καθεστώτα της Λατινικής Αμερικής τη δεκαετία του '70 και διατάζεται και πάλι ο κατ' οίκον περιορισμός του για την υπόθεση «Κόνδωρ». Εκδίδεται ένταλμα σύλληψής του για την υπόθεση αυτή.

Στις 4/1/2005 το Ανώτατο Δικαστήριο αποφασίζει ότι είναι σε θέση να προσαχθεί σε δίκη και να αντιμετωπίσει τις κατηγορίες για δολοφονίες και απαγωγές που του έχουν απαγγελθεί. Στις 7/6/2005 το Εφετείο του Σαντιάγο διατάζει την άρση της ασυλίας του προκειμένου να δικαστεί με την κατηγορία της φοροδιαφυγής, έπειτα από την αποκάλυψη μυστικών λογαριασμών του στις ΗΠΑ.

Στις 6/7/2005 το Εφετείο αίρει την ασυλία του προκειμένου να διωχθεί για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε σχέση με τη μυστική επιχείρηση «Κολόμπο», στο πλαίσιο της οποίας εξοντώθηκαν 119 μαχητές της Αριστεράς, τα πτώματα των οποίων εντοπίστηκαν αργότερα στη Βραζιλία και την Αργεντινή. Το Ανώτατο Δικαστήριο αίρει την ασυλία του προκειμένου να δικαστεί για υπόθεση φορολογικής απάτης που αφορά τη διατήρηση μυστικών λογαριασμών στις ΗΠΑ και σε άλλες χώρες.

Έξι ιατροί εμπειρογνώμονες που όρισε το δικαστήριο, το οποίο εκδικάζει την υπόθεση της μυστικής επιχείρησης «Κολόμπο», αποφαίνονται ότι είναι πνευματικά κα σωματικά ικανός να δικαστεί. Ο Χιλιανός δικαστής Κάρλος Σέρδα διατάζει τη σύλληψή του και την κράτησή του κατ΄οίκον, απαγγέλλοντάς του κατηγορίες για φοροδιαφυγή στο πλαίσιο έρευνας για μυστικούς λογαριασμούς που διατηρούσε στην τράπεζα Riggs στην Ουάσινγκτον και σε άλλους φορολογικούς παραδείσους.

Τον Αύγουστο φέτος το Ανώτατο Δικαστήριο αίρει την ασυλία του προκειμένου να του απαγγελθούν κατηγορίες για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με αφορμή βασανισμούς κρατουμένων στη περιβόητη φυλακή Βίλα Γκριμάλντι. Στις 27 Οκτωβρίου ο δικαστής Αλεχάντρο Σολίς ζητεί τη σύλληψή του για 36 απαγωγές, μία δολοφονία και 23 περιπτώσεις βασανιστηρίων στη Βίλα Γκριμάλντι, ένα κέντρο κράτησης πολιτικών κρατουμένων στο οποίο βασανίστηκαν χιλιάδες άνθρωποι από το 1974 έως το 1977. Τρεις ημέρες αργότερα τίθεται σε κατ΄οίκον περιορισμό.

Με τιμές από τον στρατό η κηδεία του πρώην δικτάτορα
 

[right:a8d1208d5c]http://img376.imageshack.us/img376/9642/762404bna9.jpg[/right:a8d1208d5c]
Με στρατιωτικές τιμές κηδεύτηκε την Τρίτη στο Σαντιάγο ο Αουγκούστο Πινοτσέτ, ο οποίος απεβίωσε σε ηλικία 91 ετών χωρίς να λογοδοτήσει τελικά για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν στη διάρκεια της στυγνής δικτατορίας του (1973-1990). Έντονα αποδοκιμάστηκε η υπουργός Αμυνας, η μόνη εκπρόσωπος της χιλιανής κυβέρνησης που παρέστη στην κηδεία.
Συγγενείς, φίλοι και η ανώτατη στρατιωτική ηγεσία συγκεντρώθηκαν σε εκκλησία του Σαντιάγο για να αποχαιρετήσουν τον άνθρωπο που με την καταπιεστική του διακυβέρνηση στην περίοδο 1973-1990 και τον θάνατο κάπου 3.000 αντιπάλων του δημιούργησε εκατομμύρια εχθρούς.
Η Σοσιαλίστρια πρόεδρος της Χιλής Μισέλ Μπατσελέτ αρνήθηκε να κηδευτεί ο Πινοτσέτ με τιμές αρχηγού κράτους. Η σορός του πρώην δικτάτορα εκτέθηκε σε προσκύνημα στη Στρατιωτική Ακαδημία του Σαντιάγο, από όπου πέρασαν για να αποδόσουν φόρο τιμής κάπου 13.000 οπαδοί του.
Η μόνη εκπρόσωπος της χιλιανής κυβέρνησης που παρέστη στην κηδεία ήταν η υπουργός Αμυνας της Χιλής, Βιβιάν Μπάντλοτ, η οποία και αποδοκιμάστηκε έντονα. Κατά την είσοδό της στη Στρατιωτική Ακαδημία όπου έγινε η τελετή, οι υποστηρικτές του πρώην ισχυρού άνδρα της χώρας φώναζαν στην Μπλάνλοτ να φύγει.
Η υπουργός, η οποία δεν φορούσε μαύρα, δεν χαιρέτισε την οικογένειά του Πινοτσέτ προτού καθήσει στην πρώτη σειρά των επίσημων προσκεκλημένων.
Η σορός του πρώην δικτάτορα της Χιλής επρόκειτο να αποτεφρωθεί μετά την απόδοση στρατιωτικών τιμών, καθώς η οικογένειά του δεν ήθελε τον ενταφιασμό του, φοβούμενη για βανδαλισμούς στον τάφο.
Ο Πινοτσέτ απεβίωσε την περασμένη Κυριακή σε ηλικία 91 ετών. Η ανακοίνωση του θανάτου του δίχασε τους Χιλιανούς και πυροδότησε βίαια επεισόδια στο Σαντιάγο και σε άλλες πόλεις της Χιλής με αποτέλεσμα να τραυματιστούν 43 άνδρες των δυνάμεων ασφαλείας και να συλληφθούν 99 διαδηλωτές.
Τα επεισόδια εκτυλίχθηκαν το βράδυ της Κυριακής όταν ακραία στοιχεία παρεισέφρησαν σε διαδήλωση περίπου 5.000 ατόμων που συγκεντρώθηκαν στο κέντρο του Σαντιάγο για να πανηγυρίσουν για το θάνατο του πρώην δικτάτορα.
Η αστυνομία απέκρουσε τους διαδηλωτές που προσπάθησαν να πλησιάσουν το προεδρικό μέγαρο Λα Μονέδα και έκανε χρήση δακρυγόνων για να διαλύσει τη συγκέντρωση, με αποτέλεσμα ορισμένοι να απαντήσουν πετώντας πέτρες και μπουκάλια κατά των αστυνομικών, σπάζοντας παράλληλα βιτρίνες καταστημάτων, φωτεινούς σηματοδότες της τροχαίας και τηλεφωνικούς θαλάμους.

news.in.gr