ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ

[aggelos_a]

Μεταξύ σφύρας και άκμονος εξακολουθεί να βρίσκεται το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού και η καθηγήτρια του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Μαρία Ρεπούση που «ευθύνεται» για τη συγγραφή του.

Και ενώ τα μηνύματα που μεταφέρθηκαν χθες σε παρέμβαση πανεπιστημιακών και από μερίδα της διδασκαλικής κοινότητας ήταν θετικά για το βιβλίο, άλλη μερίδα -με ισχυρό δημόσιο λόγο- στρέφεται κατά του εγχειριδίου με πολιτικά και ιστορικά επιχειρήματα. Οπως μάλιστα ειπώθηκε χθες, έχει ήδη γίνει προσφυγή στο ΣτΕ περί αντισυνταγματικότητας του βιβλίου.

Μιλώντας -και εκπροσώντας πέντε επιστημονικά περιοδικά «Τα Ιστορικά», «Μνήμων», «Ιστορείν», «Σύγχρονα Θέματα» και «Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης» - οι επιστήμονες τόνισαν, σε χθεσινή εκδήλωση, ότι το βιβλίο δεν αντίκειται καλώς ή κακώς σε κανέναν από τους κοινούς τόπους (παλαιούς ή νεότερους) της ελληνικής ιστοριογραφίας για το εθνικό ζήτημα. Μάλιστα 500 ακαδημαϊκοί και ιστορικοί υπογράφουν κείμενο με το οποίο ζητούν να παραμείνει το βιβλίο στο σχολείο. Στον αντίποδα 4.000 υπογραφές έχουν συγκεντρωθεί έως σήμερα κατά του βιβλίου. Η «Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών» σε ανακοίνωση της δηλώνει «αποφασισμένη να υπερασπισθεί εμπράκτως την Ιστορία, το Εθνος και το Σύνταγμα των Ελλήνων» και κρίνει ότι το βιβλίο «βιάζει βάρβαρα και διαστρεβλώνει εσκεμμένα την εθνική και θρησκευτική συνείδηση των Ελληνοπαίδων». Κατά τις εισηγήσεις που προηγήθηκαν της ιδιαίτερα έντονης συζήτησης και αντιπαράθεσης, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Αν. Λιάκος έθεσε το ερώτημα εάν μας χρειάζεται μια «πολιτικά ορθή» Ιστορία και απάντησε: «Αν με αυτόν τον όρο περιγράφουμε μια Ιστορία που απαλείφει τις διαφορές, όχι. Αλλά μας χρειάζεται μια “πολιτικά ήπια” Ιστορία χωρίς τη λατρεία του αίματος». Ο κ. Β. Παναγιωτόπουλος από το Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών το χαρακτήρισε «βιβλίο-εργαστήρι» μέσα σε μια «τάξη-εργαστήρι που αξίζει τον κόπο να ονειρευόμαστε, όπου ο δάσκαλος καλείται δημιουργικά ως εκπαιδευτικός να γίνει παραγωγός και σκηνοθέτης του μαθήματός του, ακόμη και μέσα από τις αντιρρήσεις του, αν έχει και μέσα από τις δικές του ερμηνείες, αν το θελήσει».

Για κάποιους η Ιστορία δεν είναι μάθημα αλλά κατηχητικό, είπε ο κ. Η. Νικολακόπουλος από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και επισήμανε ότι «το βιβλίο δεν αναιρεί μύθους, αλλά μόνο εξ απαλών ονύχων». Ιδιαίτερα επικριτικός για τον πραγματικό ρόλο της Εκκλησίας σε αυτή τη διαμάχη ήταν ο κ. Χρ. Λούκος από το Πανεπιστήμιο Κρήτης. Ο καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Στ. Πεσμαζόγλου υποστήριξε ότι «εκπαιδευτικά το βιβλίο αρνήθηκε να εξυπηρετήσει την καλλιέργεια της μισαλλοδοξίας και της έχθρας» και πρόσθεσε ότι «τα περισσότερα βιβλία που προηγήθηκαν καλλιέργησαν λιγότερο ή περισσότερο την αντιπαλότητα και την εχθρότητα, ανάγοντας σε αξιωματική αλήθεια ότι Ελληνες και Τούρκοι υπήρξαν και θα παραμείνουν προαιώνιοι εχθροί». Οπως σημειώνει στην «Κ» ο καθηγητής Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου κ. Κ. Ρωμανός, στο βιβλίο «περιορίζεται η Ελληνική Επανάσταση σε ελάχιστες γραμμές και απλά αναφέρονται τα ονόματα οπλαρχηγών χωρίς ειδική μνεία στη δράση τους». Ωραιοποιείται η οθωμανική δεσποτεία, καθώς υποστηρίζεται ότι ο λαός αφηνόταν να ζει σύμφωνα με τα ήθη και τα έθιμά του και ότι οι σουλτάνοι συνήθιζαν να διατηρούν θαυμαστή τάξη. Για την Καταστροφή της Σμύρνης αναφέρεται ότι «χιλιάδες Ελληνες συνωστίζονται στην παραλία προσπαθώντας να μπουν στα πλοία και να φύγουν για την Ελλάδα» και δεν γίνεται αναφορά στις συνθήκες φυγής του ελληνικού πληθυσμού. Από την πλευρά της, η καθηγήτρια κ. Μαρία Ρεπούση σημείωσε ότι «η συγγραφική ομάδα δεν θα δεχθεί διόρθωση από το λεγόμενο -ας μου επιτραπεί- εθνικιστικό λόμπι. Δεν διεκδικούμε το αλάθητο. Το βιβλίο είναι εργαλείο, δεν είναι Βίβλος. Θα συγκεντρωθούν οι παρατηρήσεις των εκπαιδευτικών και αφού ακολουθηθεί η έγκυρη διαδικασία, θα ανταποκριθούμε στις παρατηρήσεις τους».

«Εγκλωβισμένοι στο μύθο και στην παπαγαλία»

Η σύγκρουση γύρω από το εγχειρίδιο της ΣΤ΄ Δημοτικού έχει πολλές όψεις, σημειώνει στην «Κ» η συγγραφέας του βιβλίου κ. Μαρία Ρεπούση. «Οι κυριότερες δεν είναι ούτε παιδαγωγικές, ούτε ιστορικές. Υπάρχουν κάποιοι που χρησιμοποιιούν την εκπαίδευση για να διατηρήσουν ή και να αποκτήσουν εκλογική πελατεία. Με συνθήματα και όχι με επιχειρήματα, εκμεταλλεύονται τις ευαισθησίες της κοινής γνώμης για την Ιστορία και την Εκπαίδευση. Αυτό που προσπαθούν να κάνουν είναι να μετατρέψουν το σχολείο σε κομματική αρένα. Δεν ισχυρίζομαι ότι είναι οι μόνες αντιδράσεις. Υπάρχουν αντιδράσεις που θέλουν να ανατρέψουν κάθε προσπάθεια αλλαγών, καινοτομιών στο ελληνικό σχολείο. Θέλουν να κρατήσουν την Ιστορία στη μυθική και αντιπαιδαγωγική της εκδοχή. Εγκλωβισμένοι στους μύθους και την παπαγαλία. Δεν μπορούμε, όμως, εμείς να το επιτρέψουμε. Και όταν λέω εμείς εννοώ την επιστημονική και εκπαιδευτική κοινότητα».
[glow=red:604a327a3b]
ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΑΠΟΨΗ.......[/glow:604a327a3b]

Ορισμένες παρατηρήσεις στο καινούριο βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού. (Αφορά μόνο την 1η ενότητα του βιβλίου : Η Ευρώπη στα νεότερα χρόνια).

1ο Κεφάλαιο : Η ΓΕΝΕΣΗ ΤΩΝ ΝΕΟΤΕΡΩΝ ΧΡΟΝΩΝ (σελ. 2 – 4).

• Ο Βησσαρίων, ο φανατικός υποστηρικτής της Ένωσης των Εκκλησιών και του Θωμά Ακινάτη, ο καθολικός καρδινάλιος και από το 1463 Λατίνος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως παρουσιάζεται σαν να ήταν ο μοναδικός Έλληνας λόγιος που συνέβαλλε στη διάδοση του ελληνικού πολιτισμού και της αρχαιοελληνικής γραμματείας στη Δύση.
• Δεν γίνεται καμία αναφορά στον Τριακονταετή Πόλεμο και στη Συνθήκη της Βεστφαλίας, ούτε στη δημιουργία του έθνους – κράτους, στο εθνικό συμφέρον και στο δόγμα της ισορροπίας των δυνάμεων που κυριάρχησε το 18ο και 19ο αιώνα.
• Δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην πώληση συχωροχαρτιών (αφέσεις) που ήταν η αφορμή για τη Μεταρρύθμιση και δεν παρουσιάζονται οι πραγματικές αιτίες που την προκάλεσαν και που υπερβαίνουν τα στενά θρησκευτικά πλαίσια, ούτε γίνεται λόγος για τη λουθηριανή θεολογική αντίληψη που άλλαξε το ρου της Ιστορίας υπέρ των - ελέω Θεού - Γερμανών ηγεμόνων και κατά των Γερμανών αγροτών (αγροτικοί πόλεμοι).
• Στους καλλιτέχνες αναφέρονται ονομαστικά μόνο τέσσερις Ιταλοί, απουσιάζει όμως ο Δομίνικος Θεοτοκόπουλος.
• Μεταξύ των λογίων κατονομάζεται ο Βησσαρίων, που με πάθος υποστήριξε την υποταγή της ανατολικής εκκλησία στον Πάπα, λες και το εκτόπισμα του να είναι ισάξιο του Σαίξπηρ, του Θερβάντες ή του Μακιαβέλι.

2ο Κεφάλαιο : Η ΕΥΡΩΠΗ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ (σελ. 5 – 7).

• Δεν υπάρχει καμία αναφορά στις πραγματικές επιπτώσεις της αποικιοκρατίας στους ιθαγενείς των νέων χωρών, παρά μόνο ότι οι Ευρωπαίοι απλώς «εκμεταλλεύονται τους ιθαγενείς πληθυσμούς δημιουργούν αποικίες και υπογράφουν προνομιακές συμφωνίες». Οι πιονέροι «εκπολιτιστές» κονκισταδόροι (Κορτέζ, Κολόμβος, Πιζάρο, Κεσάδα κλπ.) απουσιάζουν, όπως και η αιματοβαμμένη πρωτογενή συσσώρευση κεφαλαίου στο λυκαυγές του καπιταλισμού. Μόνο στη πρωτογενή πηγή (Βαρθολομαίος ντε Λας Κάζας) γίνεται λόγος για χριστιανούς που μοιάζουν με «λυσσασμένους λύκους».
• Καμία λέξη για την κατακτητική ορμή της Ευρώπης, το μοίρασμα του κόσμου, την ίδρυση μονοπωλιακών εταιρειών – κολοσσών, το δουλεμπόριο - δουλοκτησία και τους συνεχής πολέμους μεταξύ των αποικιοκρατικών «Μεγάλων Δυνάμεων» (Αγγλία, Ισπανία, Γαλλία, Ολλανδία κλπ) για παγκόσμια κυριαρχία.

3ο Κεφάλαιο : Ο ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΣ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΣ (σελ. 8 – 10).

• Απ’ όλα τα πνευματικά κινήματα, ξεκινώντας από τον Ιταλικό Ουμανισμό, προβάλλεται μόνο ο γαλλικός Διαφωτισμός και ο θρίαμβος του ορθολογισμού και μάλιστα με ξεχωριστό κεφάλαιο.
• Δίνεται ένας πίνακας με εφευρέσεις και εφευρέτες κατά τον 18ο αιώνα. Πουθενά δεν αναφέρονται όμως σημαντικοί επιστήμονες όπως ο Νεύτωνας, ο Γαλιλαίος, ο Κέπλερ, ο Λάιμπνιτς κ.α.
• Γίνεται ονομαστική αναφορά στον Λοκ (διευθέτηση και διατήρηση της ιδιοκτησίας), όχι όμως στον Χομπς (Φυσικό Δίκαιο) ή στον Μόρους (Ουτοπία) κ.α.
• Δεν υπάρχει καμία αναφορά σε πολιτική – φιλοσοφική σκέψη μετά τη Γαλλική Επανάσταση (Φιλελευθερισμός, Σοσιαλισμός, Μαρξισμός, Αναρχισμός κλπ).

4ο Κεφάλαιο : ΓΑΛΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ (σελ. 11 – 13).

• Τα μοναδικά ονόματα που αναφέρονται σε όλη την ενότητα είναι του βασιλιά Λουδοβίκου 16ου και της επαναστάτριας Ολυμπίας ντε Γκοζ. Μάταια αναζητά κανείς κάποιον από τους Μαρά, Δαντών, Ροβεσπιέρο και την επαναστατική τους δράση.
• Υπερτονίζεται το θέμα της ανισότητας σχετικά με τις γυναίκες, και τελικά η ιστορία της γυναικείας χειραφέτησης παρουσιάζεται σαν μια επιμέρους, ξεχωριστή ιστορία.
• Η φωτογραφία που παρουσιάζεται στο βιβλίο είναι η πορεία οπλισμένων γυναικών προς τις Βερσαλλίες και όχι το σύμβολο της Γαλλικής Επανάστασης : «Η Ελευθερία που οδηγεί το λαό». Σημειωτέον ότι το αριστούργημα του Ντελακρουά αποσύρθηκε τελευταία από τα σχολικά βιβλία της Τουρκίας, μετά από σχετική Εγκύκλιο του τουρκικού Υπουργείου Παιδείας, επειδή η φωτογραφία θεωρήθηκε … άσεμνη.
• Δεν υπάρχει απολύτως τίποτα για τον Ναπολέοντα, τις βίαιες αντιδράσεις των βασιλιάδων και των αριστοκρατών, τους ναπολεόντειους πολέμους και τη Συνθήκη της Βιέννης, που είχε σαν αποτέλεσμα να υπάρξει για μεγάλο διάστημα ειρήνη στην Ευρώπη και αλληλεγγύη μεταξύ των μοναρχών εναντίον των πάσης φύσεως «εσωτερικών εχθρών».
• Απουσιάζει η Ιερά Συμμαχία των μοναρχών της Ευρώπης που κυβερνούσαν στη βάση ενός «θεϊκού δικαιώματος» ενάντια σε κάθε μορφή επανάστασης και ιδιαίτερα ενάντια στην εθνική χειραφέτηση των υπόδουλων εθνών.

Ανακεφαλαίωση 1ης ενότητας :

• Στους ιστορικούς όρους που πρέπει να θυμούνται οι μαθητές υπάρχει ο διαφωτισμός, ο ουμανισμός, ο ορθός λόγος, τα ανθρώπινα δικαιώματα κ.α. δεν υπάρχουν όμως άλλες σημαντικές έννοιες όπως η αποικιοκρατία, η απολυταρχία, η Ιερά Εξέταση και ο ιμπεριαλισμός.
• Στη συνθετική απάντηση στο κεντρικό ερώτημα της ενότητας γράφεται ότι οι άνθρωποι «θεωρούν ότι μπορούν να ζήσουν με ισότητα και ελευθερία». Περιέργως, απουσιάζει η αδελφοσύνη που συμπληρώνει το τρίπτυχο της Γαλλικής Επανάστασης.
• Αναφέρεται ότι «ο ευρωπαϊκός πολιτισμός γίνεται ο ιδανικός πολιτισμός για όλους». Μήπως και για τους Κινέζους, τους Ινδούς, τους Αφρικανούς και ……. τους Ινδιάνους ;
• Η Ευρωπαϊκή Ιστορία σταματά στη Γαλλική Επανάσταση. Δεν υπάρχει τίποτα για τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους ή για τις ευρωπαϊκές επαναστάσεις.

Γενικές Επισημάνσεις

1. Ο τίτλος του βιβλίου είναι : «Στα νεότερα και σύγχρονα χρόνια». Ο τίτλος δεν έχει καμία σχέση με το περιεχόμενο του βιβλίου, όπου τα 4 από τα 5 κεφάλαια (ή 122 από τις 133 σελίδες) αφορούν στην Ελλάδα.
2. Το εξώφυλλο : «Σκαρίφημα αλόγου στην προσπάθεια εκκίνησης ή άλματος». Ουδεμία σχέση με βιβλίο ιστορίας. Δυσκολονόητο για μαθητή δημοτικού ως προς τον συμβολισμό του.
3. Μέχρι πρότινος γνωρίζαμε ότι υπήρχε «Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων». Στο βιβλίο απουσιάζει η λέξη : Εθνικής.

Υ.Γ. Το βιβλίο χρηματοδοτήθηκε σε ποσοστό 75% από κοινοτικούς πόρους, με απόφαση που ελήφθη επί διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ.

Για την ιστορία αναφέρονται και οι συγγραφείς του βιβλίου : Μαρία Ρεπούση, Χαρίκλεια Ανδρεάδου, Αριστείδης Πουταχίδης και Αρμόδιος Τσιβάς, ενώ οι κριτές - αξιολογητές ήταν οι Αθανασία Γλυκφρύδη – Λεοντσίνη, Απόστολος Καραπαπάς και Δέσποινα Μουζαλά.

[aggelos_a]

(από το περιοδικό Ρεσάλτο)

[ilias]

ellas to megaleio sou i na poume kalitera ellas i katantia sou?

[Smell]

Στα παρακατω λινκ μπορειτε να διαβασετε το εν λόγω βιβλιο και να βγαλετε τα συμπερασματα σας

[hide:ed8706d6aa]

http://www.antibaro.gr/society/istoria_math_1_23.pdf
http://www.antibaro.gr/society/istoria_math_24_53.pdf
http://www.antibaro.gr/society/istoria_math_54_73.pdf
http://www.antibaro.gr/society/istoria_math_74_93.pdf
http://www.antibaro.gr/society/istoria_math_94_113.pdf
http://www.antibaro.gr/society/istoria_math_114_138.pdf

[/hide:ed8706d6aa]

[Stefania]